Sztuka Miłość

…w teatrze bez widowni próżno oczekiwać oklasków zachwytu…

2007-04-18

depcząc deski lat ciężkim krokiem
odgrywam akt pogmatwany
w mylnej scenografii losu
zamiast nieba piekło

zapomniane wersy
pijackim bełkotem
podpowiada sufler życie
pociągając łyk starości

dłońmi splamionymi
chęcią dobrych uczynków
podałem drżące pragnienia
przyszłych wspólnych chwil

w zemście namalowałaś na bielmie
kolorowe źrenice uczucia
ukazując trędowate wnętrze
obleczone skórzanym kostiumem

oślepiam się powtórnie
rozpalonym żelazem żądzy
odrzucając chęć realizmu

znienawidzone wspomnienia usypiam
w wygodnych fotelach garderoby umysłu

Tristan350

autor

Tristan350

Napisany: 2007-04-18 Dodano: 2007-04-20 15:14:19

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie