[...szubienica...]

Drewniana podłoga
Stara i dziurawa
A na niej wysoki, gruby pal

Wiatr żałośnie zawodzi
Deszcz zacina
Szary sznur z lekka oplata młode życie

Szubienica żałobnie śpiewa
I szponami chwyta, skazaną na śmierć

Kat nadchodzi
Lina pęka...

Ciało zawisło
Serca głośny rytm przerwano
Na starej szubienicy
Przez przypadek
Zawisł nie zwykły człowiek

Lecz anioł
Bez skrzydeł

nie chodzi o rym, lecz o duszę ktora krzyczy, tylko dziwne...bo nikt jej nie słyszy

autor

Stephanie D.

Napisany: 2006-09-30 Dodano: 2006-09-30 22:20:34

Ten wiersz przeczytano 369 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie