Szukając wyjścia

W niewidzialnym zamku, błądzi korytarzami życia,
szukajac światła w tej mrocznej ciemności,
przykrej przeszłości kresu pragnie,
by żyć wreszcie w szczęściu, bez kłamstw,
w prawdziwej i szczerej miłości.

W głuchej ciszy złowieszczy głos,
triumfuje nad jej bólem,
otoczony harpim murem,
szyję zaciska... zdrady, kpiny sznurem.

Co niegdyś było szcześciem,
dziś spędza sen z powiek,
jak mogła tak wierzyć,
że kochał ją ten człowiek...

autor

Empezja

Napisany: 2010-06-18 Dodano: 2010-06-18 22:22:04

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie