szymborski portret kobiety
Ona, sama, razem z Tobą,
ma innych, nie ma nikogo.
Ma niebieskie, zielone, brązowe oczy,
długie, krótkie, do ramion włosy,
nie ma wogóle włosów.
Kochasz, zdradziłeś, opuściłeś ją,
ona też tak potrafi,
płakała, trzasnęła drzwiami,
krzyczała, uderzyła Cię w twarz,
odetchnęła.
Ona, matka, żona, dziweczynka,
kochanka, koleżanka.
Ma dzieci, nie ma ich jeszcze,
nie chce mieć żadnych.
Biegnie do pracy, siedzi w domu,
robi zakupy, odkurza, gotuje,
nie robi nic.
Tańczy, nie umie tańczyć,
śpiewa, nie umie śpiewać.
Jest ładna, piękna, taka sobie, brzydka.
Jest zdolna, przeciętna,
inteligentna, zahukana, głupia.
Kocha, nienawidzi, lubi Cię.
Ma gust, nie ma gustu,
czyta ksążke, czasopismo, nie czyta nic.
Lubi jesień, wiosnę, lato, zimę.
Jest w sumie taka jak Ty,
taka sama, taka inna, jak Ty.
Umie to co Ty, wie to co Ty,
lubi wódkę i papierosa,
lubi wiatr i wolność we włosach.
Umie kochać i zdradzać,
umie przeklinać i błagać.
Potrafi też chodzić w sutannie i kłamać.
Komentarze (2)
tak, po prostu Kobieta ze snu i z życia, zawsze
towarzyszka.. a jednak ta jedyna, wybrana, dobrze,
źle. Może najważniejsze żeby dobrze gotowała :)
opis jest prosty niezwykły czasem przeciętny, świetny
nijaki i błyskotliwy tak jak te kobiety ;)))