Ta prawdziwa...

Daje i w zamian nie żąda niczego,
a wraz z dawaniem, nic jej nie ubywa.
Pozwala być sobą, chce szczęścia twego,
w pochwałach cnót twoich aż się rozpływa.

Bez względu na wszystko, zawsze jest przy tobie,
jej stałym atutem od wieków jest stałość.
Wszystko jej pasuje, nawet twej osoby
niedoskonała doskonałość...

Co czują ci, których przygarnęła?
Są przecież ufni, bezbronni jak dzieci.
Lecz kto się odważy ocenić jej dzieła?
Może w przybliżeniu potrafią... poeci...?

By przyszła, czekałam życia połowę.
Choć sednem jest, nie tchnieniem dzikim,
to ryzykuję, że utnie mi głowę...
I wiem, że nie zamienię się z nikim.

autor

annael

Dodano: 2007-05-04 00:09:12

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie