Tak, uciekam...

"...Lecz wierzę, że jak wszystko i miłość się znuży,
jak dzieciństwo mgłą wspomnień zasnuje błękitną,
gdzieś w kącie utkwi serca, jak kolec od róży,
bolesne przypomnienie, że kwiaty gdzieś kwitną..."
(Jan Lechoń)




Gdy za oknem wicher tańczy z liśćmi w sadzie,
gdy na dachach się ostatni promień kładzie,
gdy spóźnione ptaki odlatują śpiesznie,
wtedy lepiej nic nie pisać, nawet nie śmiem.

Gdy niechciane myśli w głowie sieją zamęt,
gdy przeszłości, zbyt bolesnej, nie zakłamię,
gdy przychodzisz do mnie we śnie ciągle kusząc,
wtedy lepiej nic nie pisać, w kącie usiąść.

Gdy na rozpacz księżyc patrzy obojętnie,
gdy przez deszcze naruszona tama pęknie,
gdy łzy cicho, bezszelestnie bruzdy żłobią,
wtedy lepiej nic nie pisać, że ja...z tobą...

autor

Villain78

Dodano: 2010-11-21 18:24:24

Ten wiersz przeczytano 4730 razy

Oddanych głosów: 112

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie