TAK WIELE CHCEMY
Tak wiele chcemy posiąść, tak bardzo
chcemy,
Wyżej stać, wciąż wyżej, ponad głowy
innych.
Ruch nasz pionowy, ku światom niedosięgłym
Wnętrze ducha tracąc siłą odśrodkową.
Bieg nasz coraz szybszy. Z góry jednak
patrząc,
Gdzie szaleje wszechmoc, gdzie materii
ciemnia
Kęsy światła łyka pędząc w wieczny bezczas
My, mrowisko pychy, wciąż drepczemy w
miejscu.
Śladem prochów kości, spustynniałych
winnic,
W spopielałej ziemi zapomnianych kultur.
Jak sen świtem prysły tysiącletnich granic
Pawim krzykiem znacząc zmierzch fałszywych
bogów.
Archetypu szczęścia zachwaszczony ogród
Pogubione ścieżki wśród zdziczałych
pnączy.
Wiatr rozrzucił liście, owoc zgniły –
winem,
Cierpkim, sokiem płaczu. Krzywdą... Żyłą
bólu.
Roztrwonione żniwo: myśli, zgliszcz i
świątyń
Uświęconych złotem – tłumów w nich
klęczących.
Sens z przeżyciem myląc, które przejściem
tylko
W próg, za którym miłość: snów
spełnienie... Litość?
wodnik2
Komentarze (5)
Własnie pogoń za pieniędzmi i prestiżem z tym
związanym zatracamy siebie i to co cenne a póżniej już
tylko litość,cała prawda w tym mądrym wierszu.
dostarczyłeś mi wzruszeń i obecności swojej duszy jest
tak jak piszesz odśrodkowe wirowanie tylko wyniszcza a
sen możemy mieć realny gdy rozum przestanie błądzić a
uczucie kwitnąć będzie wszędzie Piękna Poezja Talent
Na tak!
tak wiele chcemy...szkoda tylko że często za wszelką
cenę...
niczego złego nie byłoby w tym ,że pragniemy więcej od
życia ,że chcemy lepiej przeżywać ten czas tu nam
dany
,lecz niekiedy..."Roztrwonione żniwo: myśli, zgliszcz
i świątyń Uświęconych złotem – tłumów w nich
klęczących "...cyt aut-i wtedy pozostaje tylko czy aż
..."Litość?'-dobry wiersz zmusza by pobyć z nim
dłużej
Zamiast komentarza zostawiue moje milczenie