W tamtym świecie
Jak kamienie w starym młynie
nasze ścieżki w sadzie zdarte.
Tamten bez-bez tchu. Nie żyje.
Tamte gęsi? Te niemartwe,
lecą w mrok prastarym szlakiem,
zagęgają czasem w trzcinach.
Chociaż z bzem świat umarł tamten
w kadrach myśli czas przetrzymał
krzyk wyrwany z serca lasu
(raz radości raz tragedii)
Tam gdzie maliniska straszą
strojąc się w drapieżne pędy,
na koncertach w środku łąki
rzępoliły tłumy świerszczy.
Ech, powiędły dziś poziomki
w kształcie serca. Gubią łezki.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2019-11-20 16:02:52
Ten wiersz przeczytano 1345 razy
Oddanych głosów: 52
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
"zagęgają" oczywiście w szóstym
a poziomek żal. ech...
Jeszcze w tym świecie Droga Ewo-
przejdziesz ścieżkę myk na drzewo.
Piękne jabłka pięknolice,
będą robić za dziewice.
Pozdrawiam Ewo.
Przepięknie Ewuniu :) mimo, że melancholią powiało i
nostalgią za tym, co za nami, w życiu i w przyrodzie.
Czas wiele zmienia, czy tego chcemy, czy nie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Ładne ujęcie tamtego świata, pozdrawiam ciepło
Piękny wiersz natury z dawnych czasów, kiedy
przeminęły wieki lata, Pan Bóg zszedł na ziemię by
posprawdzać co się dzieje .? W drodze spotkał lud
roboczy, gdzie pracuje dniem i nocą był zadowolony,
kiedy zajrzał na ich płace usiadł na kamieniu i
zapłakał........Pozdrawiam
niestety, tamten świat już umarł tylko
w kadrach myśli czas przetrzymał
Też mi szkoda lata...
Serdecznie, :)
Bardzo wyraziście, czytać ten wiersz to czysta
przyjemność...
Z wielkim podobaniem.
:)
Ukłony, serdeczne pozdrowienia Jagódko.
Witaj,
interesujący obraz wycinka przyrody na tle
przemian pór roku.
Zgrabnie wplecione metafory.
Z pozdrowieniami i/+/
Żywe, malownicze wspomnienia, mimo upływu czasu.
Zastanawiam się czy "zagęgają" nie brzmiałoby lepiej
od "zagęgając", ale autorka na pewno wie co jest dobre
dla wiersza. Miłego wieczoru:)
wszystko płynie, świat się starzeje?