Tańczący na linie..

Dedykuje komuś, komu bardzo zależy na tym, abym dalej pisał na "BEJu" Dziękuję Droga Przyjaciółko !

Na samym środku
Rozdygotanej liny
Balansuje akrobata
Nieświadom własnej miny
Kroczy z uśmiechem
Na śmiertelnej wysokości
On jest człowiekiem
"Świadomym Własnej Wartości"

Kroczy i się chwieje
Budząc w gapiach nadzieje
UWAŻAJ !
Ktoś z dołu krzyczy
Lecz akrobata
Nikogo nie słyszy
Zawiązane oczy
Nie potrzbuje
Od nikogo pomocy
Tylko naprzód wciąż kroczy
Dodaje sobie otuchy:
NAWET JAK SPADNĘ
TO NA MIĘKKIE PODUCHY

Lecz nie sprawdził
Nim stanął na linie
Czy pod nią skały -
- Czy też rzeka tam płynie
On woli wierzyć w te swoje poduchy

Dlaczego taki jestem ?!
Patrzę - a jednak nie widzę
Słyszę - a zda się żem głuchy...

autor

taki_1

Napisany: 2005-06-21 Dodano: 2005-06-21 08:20:13

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie