TANECZNE WIATRU KROKI
TANECZNE WIATRU KROKI
wiatr tańczy w koronach drzew grając
melodię
snuje się w terenie tchnienie życia wtedy
łagodny jak delikatnie pieści skórę
jak artysta w ruchu maluje pejzaże
spija lekkość piachu jak miodowe złoto
rozmawia z drzewami liściom szepcząc cicho
przenosi zapachy mórz pofalowanych
opowiada historie inne w każdy dzień
w porywach gwiżdże mocniej niesie śniegu
pył
na polach składa łany zbóż na kolana
swawoli bez granic niczym ptak na niebie
piękna przyrody swym tańcem nie rozwiewa
Czekam na wszelkie uwagi. Z góry dziękuję.
Komentarze (31)
Wiatr jest fantastyczny, o ile nie ujawnia swojej
niszczycielskiej mocy. Pięknie przedstawiasz ten
łagodny, cichy i delikatny, któremu czasem się
przydarza jakiś wybryk i wtedy może już nie być taki
przyjemny. Pozdrawiam miło ;-)
Lubię wiatr, ale najbardziej Meltemi.
Poetycko o wietrze i dobra puenta!
Serdeczności przesyłam
Mamy z nim do czynienia prawie codziennie ale ładnie
opisanego to nie było.
Do "jastrz" i "Annna2"
Drodzy komentujący, chyba zbytnim pośpiechu. Wiersz
TANECZNE WIATRU KROKI" "opowiada historie inne w każdy
dzień".
Dziękuję za wszystkie uwagi.
Jako żeglarz (niestety już były) uwielbiam wiatr.
Tylko nie bardzo wiem co z tymi łanami zbóż i
śniegiem. Czyżbyś sądził, że w tym roku zima przyjdzie
tak późno, że oziminy zdążą wyrosnąć?
Nie lubię wiatru, ale ten w Twoim wierszu szkody nie
robi ;)
Ładnie Cię poniosło z wiatrem :)
Pozdrawiam Staszku :)
Wiatr tyle może pokazać piękna przyrody.Ciekawie za
nim podążałeś.
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia
Obrazu.. przepraszam ;))
Magia klimatu i obraxu zachwyca.. Pozdrawiam
serdecznie ;)
no proszę- taki minimalista, a tak się rozpisał o
wietrze. Brawo!
Piękny wiersz o wszędobylskim wietrze. Czytałam z
przyjemnością i podobaniem. Ślę moc serdeczności:)
Witaj,
dla mnie nowość...
Potrafisz wejść na wyżyny zakreślone ongiś przez
Romantyków.
Temat też klasyczny, ale podany w indywidualnej
formie./+/
Pozdrawiam.
Tańczący z wilkami wiatr, ano malarz maluje , wiatr
huczy a rusałka tańczy w puszczy z wiatrem ,
rozsypuje miodowy piach wiatr,ładny wiersz:}pozdrawiam
miłego dnia
Bardzo fajnie, ciekawie o wietrze na łonie przyrody.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego dnia :)
Nie ma już łanów zbóż.
Gdyby na polach je zostawić- byłyby do niczego.