TANECZNE WIATRU KROKI
TANECZNE WIATRU KROKI
wiatr tańczy w koronach drzew grając
melodię
snuje się w terenie tchnienie życia wtedy
łagodny jak delikatnie pieści skórę
jak artysta w ruchu maluje pejzaże
spija lekkość piachu jak miodowe złoto
rozmawia z drzewami liściom szepcząc cicho
przenosi zapachy mórz pofalowanych
opowiada historie inne w każdy dzień
w porywach gwiżdże mocniej niesie śniegu
pył
na polach składa łany zbóż na kolana
swawoli bez granic niczym ptak na niebie
piękna przyrody swym tańcem nie rozwiewa
Czekam na wszelkie uwagi. Z góry dziękuję.
autor
sturecki
Dodano: 2023-10-18 06:38:59
Ten wiersz przeczytano 1322 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
wiatr to oddech boga, tak sobie kiedyś go nazwałem, a
u ciebie widać że i malarz współpracujący z innym
zmysłami, smakiem wzrokiem, dotykiem - synestezja.
miałem miłe wrażenia przy lekturze, powietrze a jaka
moc, niewidoczny sam w sobie duch