Taniec życia

Błękitne niebo nagle ogarnął mrok
Nie wiedziała gdzie ma postawić kolejny krok
Czarna postać ją do tańca zaprosiła
Nie umiejąc odmówić niepewnie się zgodziła
Widząc tylko ciemność w pełni mu zaufała
W tańcu prowadzić się pozwalała
Czuła się lekko, jak gdyby przez wiatr unoszona
Nie wiedząc, że z każdym krokiem była coraz bardziej stracona
Krok za krokiem wciąż o coś wadziła
Nie jedną rzecz przypadkiem potrąciła
Gdy w okół pięknie sie obracała
Ogromny podmuch wiatru spowodowała
I choć cisza swym głosem jej cicho szeptała
By z jego ramion natychmiast się wyrwała
To ona choć nie raz próbowała - po prostu nie umiała
Bo ciemność, która ją otaczała sprawiała ze ze strachu powracała
A gdy świt nadszedł było za późno, bo ona już nie w zachwycie
Zobaczyła jak zniszczyła swoje i bliskich życie
Dookoła brud, wszystko połamane
W stopy ją raniło szkło roztrzaskane
We łzach tonęła potoku
Nie umiejąc z bólu postawić kroku
Chciał stąd odejść nim znów zapadnie noc
Bo wiedziała jaką ta postać w swym tańcu ma ogromną moc
Chciała by ktoś wziął ją na swe ramiona
Aby dostała drugą szansę, zanim następnej nocy w jego tańcu skona...

autor

Shalom_Love

Napisany: 2010-08-13 Dodano: 2012-02-09 09:23:05

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie