Tapiola

Ekfraza poematu symfonicznego Sibeliusa

Zaklęty las nad brzegiem wód
Stoi. Za wiekiem mija wiek...
Po cichej wodzie pływa lód,
A na gałęziach wisi śnieg.
Czasem tam słychać jakiś ruch,
Jęki, westchnienia, płacze też.
Może to Tapio – lasu duch,
Może w ostępach stęka zwierz.

Zaklęty las nad brzegiem wód
Spogląda w dół, w odbicie swe.
Elfów go zamieszkuje ród
I duchy. Dobre, czasem złe.
Czasami burza budzi las,
Grom huknie, wiatr zawodzi tren,
Lecz mija niezadługi czas
I znowu las zapada w sen.

Zaklęty las nad brzegiem wód
Śni przeszłość. Sypie śnieg, jak talk,
A on wspomina ludzki trud,
Jakieś historie dawnych walk.
Już niebo wypogadza się,
Nawet wiatr-psotnik cichnie, by
Lasowi nie przeszkadzać w śnie...
Tylko w powietrzu cisza drży.

https://www.youtube.com/watch?v=SBKpJYkHqGQ&ab_channel =PalaceMusic2

autor

jastrz

Napisany: 2021-07-23 Dodano: 2021-07-24 00:00:05

Ten wiersz przeczytano 1289 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie