Teraz...

Ileż myśli, zadumy w jeden dzień,
W jeden cichy wieczór.
Tak mi dziwnie...
Tak mi samotnie...
Tak mi smutno...
Słyszę odpowiedzi
Choć nie znam pytań.
Widzę drogę,
Lecz nie znam jej końca.
Niewyraźnie widzę swe odbicie w monitorze.
Jaki jestem... ??
I ta Twoja twarz,
Co po nocach mnie budzi.
I ten koszmar świata,
Który tak wiele studzi.

Ad impossibilia nemo obligatur.

autor

P.R.W.

Napisany: 2006-09-18 Dodano: 2006-08-18 22:14:21

Ten wiersz przeczytano 730 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie