terra incognita
na wschód od Jerozolimy
na klęczkach za karę
za czelność wyrażania myśli
na wyspie trędowatych
zwykli mawiać bluźniercy
tylko nie perły przed wieprze
prorocy
którym nie do końca
zagoiła się rana
a opatrunek uległopoddaństwa
dawno już przeszedł zapachem
śmierci
terra incognita
pozwólcie mi wy
w pismach uczeni
wy mędrcy uczeni w obłudzie
pozwólcie że wsieję pomiędzy was
niezapominajkę
byście nie zapomnieli
żeście w fałsz odziani
pokropię szkocką ekskomuniką
niech w waszych uszach
znawcy literatury
zabrzmi nuta z pozdrowieniem
Ave, Ave Maria, gratija plena...
wiosną puścicie nowe pędy
w kolorze cierpkiego absynthu
Boże spójrz
jak mało ziaren pozostało w mojej dłoni
autor
Bedal
Dodano: 2016-01-12 22:36:30
Ten wiersz przeczytano 534 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
a gdyby nie było tych dwóch ostatnich wersów...
czy zakonczenie nie byłby wtedy ciekawsze...
ogólnie bardzo mi sie podoba
A jeszcze mniej wykaże chęć do życia.
Niezapominajka pamięć przyzywa...