Tęskne listy
Zgubiła go wśród maków
i burzy traw jesiennych,
choć przecież tęskne serce
wygrywa rytm niezmienny.
Poziomki już nie pachną,
wyblakły pomarańcze,
tańczyła w rannej rosie,
od dawna już nie tańczy.
Rozbiera wzrokiem szybę
do granic możliwości,
wysyła tęskne listy
w błękitny świat boskości.
Komentarze (16)
smutny, ale piękny wiersz o tęsknocie...
Na Tak.
Boskości - czyli do nieba. Czy on umarł?
Wśród maków i burz jesiennych to raczej się nie
umiera, więc pewnie inna przyczyna zgubienia;-)
Czy jeżeli by wpisałaś NICOŚCI pointa nie była by
mocniejsza?
W melancholii, co tu dużo pisać, jesteś mistrzynią.
Utrzymujesz w klimacie i logicznym sensie przekazu.
Wiersz z nutą melancholii pisany :)
Pozdrawiam gorąco
Podoba mi się, ma dla mnie ładny nostalgiczny klimat.
:)
Pięknie Magdo :)
a listy mają skrzydła
uczuciem rozwijane
dlatego pełen świtała
jest wieczór i poranek
bo przecież mała cząstka
płomienia co w nas tańczył
scala się z serca treścią
poszerzać umie światy
Nostalgiczny w klimacie, z nutką smutku, ale bardzo
ciepły wiersz i dobrze się go czyta, podoba mi się!
Smutno i tęsknie tu dzisiaj.
Ładny wiersz.
Coś z tamtym światem jest nie tak, skoro kontaktu z
nim brak.
Piękne słowa, przyjemnie było czytać.
Ładny wiersz...smutny...
ostatnia strofa szczególnie przykuwa pozdrawiam
serdecznie
Infantylne to i egzaltowane jak ze sztambucha
XIX-wiecznej pensjonarki. Niezbyt zgrabne
metafory,jak: rozbiera wzrokiem szybe(?)i rymy
niekonsekwentne.
Magdusiu, śliczny wiersz aczkolwiek smutny,
za oknem biało, nie długo święta,
chcę widzieć Twoją buzię uśmiechniętą.
Dobranoc, kolorowych snów:)))