Tęskne listy
Zgubiła go wśród maków
i burzy traw jesiennych,
choć przecież tęskne serce
wygrywa rytm niezmienny.
Poziomki już nie pachną,
wyblakły pomarańcze,
tańczyła w rannej rosie,
od dawna już nie tańczy.
Rozbiera wzrokiem szybę
do granic możliwości,
wysyła tęskne listy
w błękitny świat boskości.
Komentarze (16)
Smutny wiersz..człowiek odchodzi a serce tego nie
rozumie.