To co czasem dzieli

Jak by ci tu wytłumaczyć.
By nie zranić, twoich pragnień.

Tak więc tylko ci przypomnę, tą rozmowę.
Wieki temu, zapisaną w moim sercu...

Drzwi się za mną zatrzasnęły. Przypominałaś;
- Tylko, wróć !
- Noce smutne są bez ciebie!
- Słowa puste, świat bez barw!
- Proszę wróć do mego łoża, by przywrócić
mi mój blask...

-I, ja pragnę być przy tobie.
Tulić, kochać aż po brzask.

-Potem jednak, pragnę zostać.
Dzielić z tobą także świt.
Dni powszednie, życie całe!
Przy twym boku niczym pies
Ogrom świata wspólnie nieść.

- Nie chcę, grzać twojego łoża.
Potem znikać niczym cień.
- To za mało się zrobiło.
Serce pragnie więcej- Wiedz!

Muszę odejść!

Podzieliły nas pragnienia.
Zamieniły w obcych sobie...
A jedyną wspólną rzeczą,
Było wielkie, ciepłe łoże.

autor

Niewiadomy

Napisany: 2012-02-01 Dodano: 2012-02-03 11:43:04

Ten wiersz przeczytano 375 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie