To, co najpiękniejsze.
To, co najpiękniejsze
Powinno być zamknięte
W wspomnień ramach…
A właściwie
Powinno być przypomniane
W ramach wspomnień.
Ech… ogarnia mnie czasem pech.
Gdyż to, co najpiękniejsze
Niestety tak bardzo mocno
Omija mnie.
To, co najpiękniejsze
Powinno wydarzyć się
Po raz drugi
I po raz kolejny,
Powinno ciągle trwać,
Ciągle powtarzać się.
To, co najpiękniejsze
Powinno być tylko dla Ciebie…
Ty… moje słodkie kochanie.
Kochanie nasze spotkanie
To burza myśli
I chłodne sny
I ciekawe, dlaczego?
Może, dlatego,
Że powoli zbliża się jesień
A lato przemija tak nagle.
To, co najpiękniejsze
To niestety nie dla mnie
Właśnie taka myśl
Tak bardzo mocno przeraża mnie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.