To co z tych dni zostało drogi...

Tak niewiele treba dać by tak bardzo dużo zawdzięczć. Najważniejsze jest to, że świat można zobaczyć w kolorach granych muzyką i uśmiechnąć się.

Tak wspaniały koń się zdarza, gdy radosną
Chwilą jedziesz gdzieś na ciepłych plecach wiosną.
Koń dwunożny, zadyszany, tak kochany
Pędzi polem za krowami już zziajany.

Zawsze dumę budził fakt, że jest uczony
Mój brat i w zazdrości cichej rozbudzony,
Próbowałem, kiedyś w wiedzy go dogonić,
Świat zdradliwy ponaprawiać, w dobro zmienić.

Kiedy ty świat zdobywałeś, wciąż wędrując,
Ludziom uśmiech i dobrą wolę darując,
Mediatorem powaśnionych byłeś zawsze.
Ja wśród książek prawd szukałem pokręconych.

W małym domku, gdzieś na skarpie śnił miłości
Sen z blondynką, pośród gwiazd cichej jasności.
Sen, co wracał na wezwanie migotliwych
Gwiazd, przypominał żar dłoni pieszczotliwych.

Twój uroczy obraz – nocy księżycowej
Pośród palm, otworzył czas twórczości mojej,
Gdy z barwami, światłem i opornym kształtem
Dla sztywnej ręki, zimę chciałem mieć latem.

Gdy w chorobie mój głęboki żal budziłeś,
Kiedy strach i ból niemocy zwyciężyłeś,
Pokazałeś, że walczyć trzeba o zdrowie.
Ja trzykrotnie śmierć złamałem, dzięki Tobie.

Pamiętam, że kiedyś drwiłeś ze mnie srodze
Wzbudzając wściekłość moją i odwetu żądze.
Krzyczałem „kaczor”, w koło domu pod strzechą
Zawzięcie goniąc. Ojciec patrzył z uciechą.

Jak zwykle gdy w przeszłości dalekiej szperam,
Wspomnień się ciśnie wiele, lecz gdy otwieram
Notatnik złudzeń, by pisać, co uwiera,
Sens słów się zmienia a myśl płodna zamiera.

W dniu twoich imienin.

autor

stary

Dodano: 2006-07-12 11:52:52

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie