to co zostało...
Zima szarością osnuła mój świat
mróz ran nawet nie może zasklepić
bo go nie ma, jak nie ma Ciebie...
Rok nowy jawił się pełnią światła
nadziei pełen być miał
i czułości pełny...
A zostały cienie jedynie po Tobie
torby twych rzeczy w nich spakowanych
i storczyk co kwitnie na przekór...
autor
Toneron
Dodano: 2014-01-11 03:54:42
Ten wiersz przeczytano 808 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Pamiątki zawsze będą przypominać, ładny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie
Ach piękny ... Pozdrawiam
duża dyskrecja,
kto kogo zostawił?
Zima na dworze i zimno w sercu,bo nie ma go kto
ogrzać... i jak tu wziąć energię do pielęgnowania tego
storczyka? :)
Pielęgnuj tego storczyka. Dopóki on kwitnie nic nie
jest stracone...
cholerny storczyk, ale wierszyk zgrabny, choć boli...
pozdrawiam i kochaj storczyki
i ten storczyk boli najbardziej
Smutno... Pozdrawiam 'D
Pięknie i wzruszająco. Cieplutko pozdrawiam.
Podzielam zdanie Krzemanki,byłoby lepiej bez zaimków
np." zima szarością osnuła świat"
ładnie z tym storczykiem, który kwitnie i przypomina
Podoba mi się. Myślę, że gdyby go nieco okroić z
powtórzeń i zaimków,
msz byłby lepszy. Miłego dnia.
To, co zostaje - boli długo.
ps.
Przedostatni wers, można by tak:
torby twych rzeczy zapakowanych
Pozdrawiam.
Pozostało wiele pamiątek. Pozdrawiam