To ja, człowiek !
na nieziemskiej ziemi są nieludzcy ludzie
co bytują w brudzie jako pies przy budzie
zaś na ziemskiej ziemi ludzi ludzkich sporo
co z życia w tym bycie radość marną biorą
nadal ich jest wielu jak słonego w soli
jak słodkiego w cukrze jak bólu w niedoli
i dla nich to ważne to dla nich jest lekiem
bo być ludzką bestią to jednak
człowiekiem
Komentarze (5)
Smutny wydźwięk ma ten tekst. Ostatni wers czytam
sobie
"by być ludzką bestią i zostać człowiekiem" dlatego że
"bo być ludzką bestią to jednak człowiekiem" jakoś do
mnie nie dociera. Miłego wtorku:)
Mocny wiersz, przejmujący.
pzdr
Nieludzki człowiek nadal jest człowiekiem... Dobra
refleksja Andrzeju.
Miłego dnia :*)
Dzielimy się ludzi dobrych i tych nieludzkich, taki to
nasz gatunek....homo sapiens...pozdrawiam
Dobra ironia zawsze jest w cenie. Pozdrawiam ,:)