To już nie walka o Ciebie, ale...

Zostałam sam na sam ze sobą, miałam nadzieję
, że poukładam potargane myśli.
Zostałam sam na sam z głosem mojego serca, który wciąż kłóci się z krzykiem rozumu.
Toczy się we mnie walka pomiędzy tym czego pragnę, a tym co dla mnie dobre.
Pomiędzy tym czego chce serce a tym co nakazuje rozsądek.
Wymieniam na głos wszystkie "za" i "przeciw" obu stron... i ciągle nic, zbyt silne mają argumenty.
Jeśli uwierzę sercu, że będzie potrafiło trafić do Twojego, po tych kamieniach, które rzucasz mi pod nogi, bez większych okaleczeń.. jeśli zaufam nadziei, że tak właśnie się stanie a stanie się zupełnie inaczej, to ... to co dalej?
Przecież zatonę we własnych łzach, które będa tak gorące, że spalą cały mój świat!
A jeśli zrobię jak nakazuje rozsądek, wybiorę życie z dala od Twoich ramion, nie osiągając nigdy pełni szczęścia. Będę sypiać z kimś kto będzie mnie kochał tak bardzo jak ja nienawidziłabym myśli, co by było gdybym podjęła ryzyko pomimo obawy , że mój świat spłonie...
Czy byłabym w stanie znieść wyrzuty sumienia, że sama sobie odebrałam szansę ..
Było by prościej gdybyś chciał mi pomóc!
Żebyś puścił moją dłoń, którą ściskasz gdy chcę Ciebie zapomnieć-
...jeśli nie kochasz ...
Albo zamiast trzymać tylko moją dłoń, przytulił mnie całą jak kiedyś-
... jeśli nigdy nie przestałeś mnie kochać...
Dlaczego chcesz skazać mnie na SAMOTNOŚĆ?!

autor

Kaja Jabłońska

Dodano: 2007-12-23 02:50:43

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie