To od początku zmierza...

Odległa przestrzeń jak plama w kosmosie, nie załatana niczym serce rozdarte, puste, bolesne,
przez oczy promienie wysyłające do duszy zamglonej,
w której furtka jest a klucza nie ma i nie będzie,
bo to przecież nie serce nie zwierciadło obracające się w dłoni,
odbijające światło słodyczy ku czerwonym, wilgotnym ustom,
będącym punktem wyjścia dla słowa innego podlegającego euforii ciała,
emitującego fluidy szczęścia,
otworzyły się niczym wrota do głębi,
wyleciało sześć liter
układających się w jeden konkretny wyraz,
taki rzadki,
szczery,
cieszący każdego
KOCHAM...

autor

Oliwia86

Napisany: 2003-09-15 Dodano: 2007-01-25 11:17:44

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie