Trochę mi żal
Kiedy rozmyślam o przyszłości,
to jest mi najzwyczajniej szkoda,
że w niej nie będę mogła gościć,
by ujrzeć to, co postęp dodał:
Ludzi z powieści science fiction,
którzy potrafią sami latać,
a przy tym każdy taki śliczny
jak mister obecnego świata.
Tych najróżniejszych udogodnień,
jakie przyniesie wiek kolejny,
by wszystkim żyło się wygodniej.
Które marzenia zechce spełnić?
Czy ludzie będą długowieczni,
a ich natura wciąż zmysłowa?
Czy też sztucznej inteligencji
dadzą się wszyscy zdominować?
autor
krzemanka
Dodano: 2022-05-22 13:35:58
Ten wiersz przeczytano 1787 razy
Oddanych głosów: 38
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
Większość ludzi marzy, aby poznać przyszłość. Są także
tacy którzy ją ponoć przewidują. Jednakże nie trzeba
być jasnowidzem, aby dostrzec, że nasz świat się
zawala na naszych oczach, bowiem ludzie niestety
oprócz mordów na sobie, mordują także Ziemię. Obym nie
miał racji.
Pomimo wszystko życzę optymizmu i serdecznie
pozdrawiam.
Jeśli świat wytrwa jeszcze ze dwie dekady...to będę w
szoku :)
A postęp niekiedy prowadzi do śmierci, bo człowiek
rozumny coraz bardziej przeszkadza elytom...
Pozdrawiam :)
"Każde pokolenia ma swój czas..." - przyszły może być
ciekawy, ale dla naszego pokolenia nie do
zniesienia...
Ciekawe rozważania na temat przyszłości i tego, iż za
x lat jej nie doświadczymy. Ja chyba nie chciałabym
żyć w świecie sztucznej inteligencji, a msz, świat
zmierza do świata cyborgów, ja prędzej dobrze bym się
odnalazła w świecie zaprzeszłym, gdy cywilizacja była
na mniejszym poziomie, ale za to nie truto nas chemią,
człowiek żył w świecie czystego powietrza, a nawet
jeździł bryczką, a nie samochodem po zatłoczonych i
zatrutych miastach, ja bym lepiej się w takim świecie
odnalazła, niż wśród zdobyczy cywilizacyjnych, które
są również naszą zgubą, nie tylko osiągnieciem, choćby
ze względu na zmiany klimatu.
Tak poza tym, gdyby to był mój wiersz, to ja w drugiej
strofie napisała bym zamiast - umieli będą latać,
napisałabym, którzy potrafić będą latać, ale to tak w
moim odczuciu.
Pozdrawiam, Anno, z podobaniem dla wiersza.
też mi szkoda, że tego nie zobaczę.
I w ogóle szkoda będzie schodzić z tego pięknego
świata.