Trzmielina znad syfonu

Już rozpostarł różowe ramiona owoc trzmieliny kłodnickiej
Już ukazał nasiona koloru pomarańczy źrzałej
Już do nas przybył w gościnę październik, miesiąc radosny
Zamiennik wiosny, dar wielkiej sosny
I dalej wzwyż, i dalej wgłąb
Nasiona małe, krągłe ciążą ku ziemi
Zapuszczają krok w dziedzinę barwnych światłocieni
I dalej wzdłuż, i dalej wszerz
Pełzają ziarna, sfruwają żarna
Noc je spowija niepełnoczarna
I dalej w świt, i dalej w zmrok
Gdy Wenus wzejdzie, liczydło przejdzie
Skrobi i cukrów praca nadejdzie
I dalej w ziąb, i dalej w żar
Nasiona w glebie nie śniedzieją
Czekają, skąd też wiatry im zawieją
I dalej w tęczolistny kraj
W hortensji kwiat, w szmaragdów ład
W galijskie nurty karafkowe
Już się zapada czas
I dalej w błękit, w gędźbę gitary
Gdzie się nad ogniem odprawia czary
Róg obfitości czyni srogie ofiary

autor

Kropla1220

Napisany: 2021-10-09 Dodano: 2021-10-09 14:16:58

Ten wiersz przeczytano 1967 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie