Tułaczy los...

Tułaczy los przydzielił Bóg
wciąż żyje na walizkach
dworcowy peron, lotniska hol
odległa morska przystań

rodziny brak, przyjaciół brak
przygodne znajomości
kariera, blichtr i nagród stos
poświęca się ludzkości

jak długo można wciąż tak żyć
bez domu, bez oparcia
na przyjemności czasu brak
i w nikim nie ma wsparcia

a czas przemija, ciągle gna
wciąż życie w samotności
a nocą czasem spływa łza
łza ludzkiej bezradności…

autor

yolkaw

Napisany: 2007-02-28 Dodano: 2007-03-01 00:01:33

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie