Twoje imię...
Twoje imię – jestem i nie ma,
dziś zapiszę pomiędzy gwiazdami,
by pomogły mi zapamiętać,
choć niemymi są tylko świadkami:
tych chwil, słów, znaczeń ukrytych
przesyconych czułością, tęsknotą,
bym je mogła kiedyś wspominać:
Ktoś te chwile ze mną przeżył,
lecz, kto to?
autor
yolkaw
Dodano: 2008-05-07 01:41:59
Ten wiersz przeczytano 711 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
...w szystko przez ten czas...
a przecież dzięki temu imieniu piszesz takie piękne
wiersze: dzięki wspomnieniom, przeszłości i refleksjom
umiesz tak pięknie wyrażać swą kobiecość i mądrość.
Zmieniasz się. Wierzę że nie przestaniesz pisać.
Wiersz fantastyczny: z mądrością, polotem i melodią,
której nie da się pomylić z nikim innym. Dziękuję
Wiersz bardzo nostalgiczny i melodyjny. To udana próba
zapisu ulotnego wrażenia.
chwile przesycone czułością tak często do nich wracamy
-tęsknimy - piękny melancholijny wiersz
Odpowiedź...ktoś, też już coś znaczy i niech zawsze
będzie to imię... JESTEM.
Kochane imię... magiczne, jedyne... koić może
duszę.. najważniejsze, bo mocno kochane... Ładny,
miłością i zarazem tęsknotą pisany wiersz.
Wiersz nostalgiczny, w pełni oddaje atmosferę danej
chwili, rymy uchwycone sprawiają że utwór jest lekki i
płynny w odbiorze. Brawo...
Piekny liryczny wiersz jest przykladem na to jak
niewiele slow moze powiedziec tak duzo.
"Cóż tobie imię moje powie? - umrze jak głuchy poszum
fali , co pluśnie w brzeg i zmilknie w dali ,jak nocą
głuchą dźwięk w dąbrowie...
Lecz gdy ci bęłdzie smutno - wspomnij, wymów je
szeptem jak niczyje i powiedz: ktoś pamięta o mnie,
jest w świecie cerce w którym żyję"- Pani wiersz
nadmienia mniej więcej o tym samym, co przytoczone
przeze mnie fragmenty utworu A.Puszkina, które
stanowią odpowiedź na pytania zadane w dzisiejszym
równie melancholijnym wierszu, który przypadł mi do
gustu.