tyczeń
wystyczniam granicę pomiędzy grudą
a śniegiem jak na lekarstwo po balu
zakończonym
kacem niebo płacze gwiazd żałuje droga
mleczna od białych lodowych fraktali może
z obawy przed zaciemnieniem na obliczu
kosmosu
nie wiem gdzie niegdysiejsze po brzegi
wypełnione śmiechem z górki śladami płóz
piszących godziny teraz przyzywam je
wierszem
w który wtulam się chroniąc do przedwiośnia
śnię zimowy sam w gawrze okryty chłodną
pierzyną tknij mnie raz jeszcze miła
kołysanką
zanuć wytyczaj kolejny początek końca
okręgu
zacznijmy od stycznia
autor
beorn
Dodano: 2017-01-03 14:23:07
Ten wiersz przeczytano 391 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Należysz do tych kilku poetów tutaj, którzy intrygują
już samym tytułem, często także treścią, czego
potwierdzeniem jest ten fajny wiersz.
a mnie tym razem nie za bardzo ten przekaz zatrzymuje
najlepsza w tym wierszu puenta
Styczeń to dobry miesiąc na początek :) Pozdrawiam
serdecznie +++
nie znałam tej nazwy tego miesiąca a słowa ładnie
grają Pozdrawiam serdecznie:))
wytyczone styczniem nowe drogi i wybór którędy -
należy do nas - póki co trzeba jakoś przezimować :)
b.dobry wiersz.
Ach tak, rozumiem,
dzięki za wyjaśnienie,
nie znałam jej.
edit; roztańczona
Tyczeń to dawna nazwa stycznia, tńcząca.
Dobry wiersz,
nie wiem czy tytuł
taki celowy czy z literówką?
Pozdrawiam.
Bardzo.
Piękne słów tworzenie...