Tylko kolczuga pozostała

Po dawnej rycerskości,
tylko kolczuga pozostała.

Odwracam wzrok od prowincjonalnych
rycerzy, niezłomnie strzegących
miejskich murków.

Zachłyśnięci życiodajnym chmielem,
powłóczystym wzrokiem, odprowadzają
swoje połowice, obładowane siatkami,
do których doczepiono kilka par
maleńkich oczu.

Ograniczniki czasowe,
pozostawione w lombardach
strzegą wolności.

Po zmroku, popychani wiatrem,
docierają do własnych legowisk,
by od rana ponownie staczać boje
w podnoszeniu zakapslowanych ciężarów.

W mętnym wzroku, przekrwionych
oczu, utonęła pustka.

Zmęczeni całodziennym
nicnierobieniem wylewają swoje
żale, sobie podobnym.

Zaciśnięte pięści, młócą
powietrze, wieszcząc groźny
odwet całemu światu.

W grzęzawisku uzależnień,
topią smutki w alkoholu, nie
zdając sprawy, że tamte
świetnie pływają.




czarnulka1953
07. 05. 2014.

autor

czarnulka1953

Napisany: 2014-05-07 Dodano: 2014-05-07 10:40:44

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie