TYNK ZE SCIANY.

Ściana płacze ze starości
Bo ją bolą stare kości?
Nie, od złości co ich słucha
Gdy wystawi ściana ucha
Przez nadętych ludzi bełkot
Co ją w czułe kąty tyka
Przez egoizm
Przez przypadek
Przez zbyt głośny gwizd czajnika
Przez włączone ciągle radio
Przez żyrandol zawsze dumny
Przez drapania i kopania co prowadzą ją do trumny
Ściana nie chce tego słuchać.
Nie wystawi więcej ucha.

Tylko tynkiem się rozpłacze.

autor

jigga

Dodano: 2006-10-13 01:20:31

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie