***
...nie zostawiaj, co oswoiłeś, nie odrzucaj,czego nie rozumiesz, nie odtrącaj moich rąk...
Co dzień, co noc- coraz mocniej
Zaciska się smutku pętla
Coraz głębiej
Wciąga mnie żalu otchłań
Złe chwile krążą wokół
Zlepiają się w ponure dni
Dni szare, noce pełne łez
Nieposkładane myśli
Wciskają się w moje sny
Budzą cicho
Podszeptują coraz nowe obrazy
Serce strachem napełniają
Zagłuszają jego ciepło
Tłumią równy rytm
A my w morzu życia dryfujemy
Nadal poszukując nowych tratw
Jeszcze blisko
Jeszcze ręce swe ściskając
Odganiamy złego grubą nić
Pokonując losu przeciwności
Wciąż uczymy się jak razem żyć
autor
Vessago
Dodano: 2014-05-20 11:37:35
Ten wiersz przeczytano 365 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
podoba mi się klimat :))
w każdej życia godzinie się uczymy
pozdrawiam:)
zycie to wieczna nauka pozdrawiam
Całe życie się uczymy i będziemy. Pozdrawiam
Każda miłość wymaga 'korepetycji' :)