......

Nie mogę już dłużej oszukiwać siebie
mówić że jest cudownie ,kiedy dusza płacze
i rwie się i krzyczy o zmiany
kochany...
tyle emocji tyle sprzeczności
odpływam ,by znowu obudzić się
nie umiem już krzyczeć.
Nie chce mi się,
z depresją zaczynam i kończę dzień...
wyglądam jak cień
wrak człowieka
na którego za zakrętem nic dobrego nie czeka
pociąg nicości wyruszył z daleka.
A ciało zmartwione i tak kruche próbuje jeszcze uciekać
nie warto walczyć
już dłużej nie mogę
najwyższy czas pojednać się z Bogiem.

autor

agentkaa1

Napisany: 2016-03-05 Dodano: 2016-03-05 21:49:01

Ten wiersz przeczytano 1007 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie