****

Zgadza sie
Pozdrawiam
:)

Zgadzam się z puentą.
Pozdrawiam, Marce:)

zgadzam się ...

Nic na to nie poradzę, że Pani L nie zgadza się z
przesłaniem - niech więc tak zostanie... Pojednawczo
zacytuję (na wsparcie także mojej tezy): “Żyj życiem,
które kochasz. Kochaj życie, które żyjesz” (Bob
Marley). Pozdrawiam serdecznie :)

Marcepani
Jestem ci winna wyjaśnienie. Nie odpisałam wczoraj,
ponieważ mój system biologiczny wymagał snu, ot takie
życie. Ale do meritum; ja postrzegam życie bardzo
poważnie, czasem określam je mianem "los".
Moje zdanie na temat życia jest krańcowo różne od
twojego, ale myślę, że i ty i ja mamy prawo do swoich
poglądów.
Piszesz, żę myślałaś o "powrocie do żywych", a czy
tych żyjących w smutku należy zaliczyć do "martwych"?
Jestem zdania, że zarówno jedni jak i drudzy mają
swoje życie i swoje zdanie na ten temat.
Zadajesz w komentarzu pytanie; "komu takie podejście
może przeszkadzać?"
A nikomu, masz prawo do swojego zdania, ale pamiętaj,
że takie prawo ma każdy.
Cenię twoje wiersze, ale tym razem nie zgadzam się z
przesłaniem i tyle.
Odsyłasz mnie do borth-a, powiem tak; zachwyca mnie
swoimi wierszami. dla mnie to poeta, który wie co
robi, zatrzymuje każdym utworem na dłużej, ale co do
poglądów nie jest dla mnie wyrocznią, bo każdy odbiera
wiersz inaczej i tu bronię swoich praw. Żyję w
przekonaniu, że trzeba mieć swój charakter, pogląd i
zdanie, ja nie jestem z tych co ciągle zmieniają
postrzeganie życia w zależności od sytuacji i nikogo
nie uszczęśliwiam na siłę.
W pewnym momencie twojej odpowiedzi wyczułam sugestię,
że żyję w smutku. No coś ty, żyję normalnym życiem i
biorę jego radości i smutki po równo.
Tak, życie to temat rzeka.
Mam nadzieję, że źle mnie nie zrozumiesz.
Pozostając w wielkim szacunku do twojej twórczości
pozdrawiam serdecznie.

Coś w tym jest, że wijemy się niczym węże, wciąż
szukając siebie błądzimy, wpadamy w pułapki, które
często sami sobie fundujemy.

Jednak dla mnie życie składa się z chwil...ulotnych,
niczym motyle.

Tymi chwilami są małe radości, ale i gorzkie łzy...
Ech, życie czasem boli.

Pozdrawiam cieplutko Marce :-)

Super - :) Kawę stawiam - i proszę przeczytaj Bortha -
jego komentarz jest bardzo klarowny - mimo
przeciwności losu, bólu, żałoby etc. - warto wracać do
"żywych" - bo jeśli mielibyśmy do końca swoich dni
zatracić się w smutku, a co gorsza rozpaczy...
Wydobywanie się z czarnej otchłani to ogromy wysiłek i
warto to zrobić dla reszty swoich dni. Komu takie
podejście może przeszkadzać? Właśnie tym, którzy
potrzebują takiego przejścia... Chyba :) Pomędrkowałam
sobie :) Serdeczności dla Ciebie :)

Marcepani spokojnie, nie czuję się rozdrażniona,
bardziej zdziwiona.
Życie to również drastyczne przypadki, nie uważasz?
A, jakie ty możesz mieć pewne podejrzenia? Ja nie mam
złych zamiarów możesz mi wierzyć, a ty wal kawę na
ławę ja tak szybko się nie obrażam, co najwyżej mogę
się "ześmiać ze śmiechu"( monolog p. Michnikowskiego)
Widzisz ja nie biorę życia aż tak płasko.

Pani L - dziękuję. Nie piszę tu o tak drastycznych
przypadkach. Jestem zdumiona. Zastanawia mnie fakt,
kogo w rzeczy samej tymi wersami rozdrażniam... I mam
pewne podejrzenia... Zachowam je jednak dla siebie, by
nikogo nie urazić.

Witaj :)

Chwile są po to, by mijały.:)
Nasze cale życie, składa się z chwil, które barwią się
rożnymi kolorami.
Dobry wiersz w swoim przekazie.

Pozdrawiam serdecznie.:)

Marcepani
Nie pierwszy raz spotykam się z taką filozofią i na
podstawie doświadczeń nie tylko własnych twierdzę, że
życie w żadnej mierze nie jest idyllą. Pamiętać
należy, że żeby było światło musi być też mrok.
Zadziwia mnie ten hurra optymizm.
Kiedy jest nam źle lubimy sobie nieco ponarzekać, ale
nikt nie ukrywa radości z tego że mu się powiodło.
Taka mi przyszła myśl do głowy, a właściwie pytanie;
gdyby twój wiersz przeczytałby mieszkaniec strefy Gazy
też skakałby z radości pod sufit(jeśli go ma), bo
życie jest piękne i właśnie pojawiło się światło po
wybuchu kolejnej śmiercionośnej rakiety?
Uważam, że życie ma w sobie dobre i złe chwile. Nigdy
nie oceniam ogólnie, a zatem cieszmy się szczęściem i
ponarzekajmy sobie na zło tego świata, jak to mawiał
mój znajomy" nic co ludzkie nie jest nam obce".
Tak myślę.
Pozdrawiam bardzo serdecznie.

Dziękuję serdecznie za wsparcie, jednak najlepiej
jest, kiedy wiersz sam się broni :) wiersz... ten
dzisiejszy jest ciężki jakiś :)
I bez woalki :) Taki poranny zryw, raczej notka z
porannej myśli, bo poranek był piękny - zwyczajny, ale
piękny :)) I pięknie dziękuję za odbiór.

I ja wróciłem do Twojego wiersza. I zajrzałem do
komentarza Ewy (e.jot), o którym wspomniałaś. Ja może
troszkę za bardzo z humorem napisałem swój komentarz,
ale klimat wiersza optymistyczny, więc chyba wolno ;-)


Przesłanie jest jasne i zgadzam się z nim w całej
rozciągłości, a przeżyłem swoją śmierć wiele razy, o
czym wiedzą niektórzy bejowicze, znający mnie nie
tylko stąd. Jak i śmierć i cierpienie bardzo wielu
bliskich i nie tylko, tragedii więcej niż ustawa
przewiduje. Wiem doskonale, co to cierpienie i ból. I
doskonale rozumiem, co przekazujesz w wierszu. I
powtarzam - zgadzam się w 100%. I rzecz jasna, że
pisząc "wiara" nie miałaś na myśli wyznania, czy
religii, tylko przekonanie o czymś słusznym,
prawdziwym.

Raz jeszcze pozdrawiam z podobaniem dla znakomitego
wiersza :-)

Weź Maciek zejdź ze sceny - oklaski już były.

a czy ja napisałem kiedykolwiek,że lubię czerń ?
poza czarnymi kotami nie cierpię czerni w żadnym innym
wydaniu