Los w rejestrze

Posłysz, jak mi tembr głosu
Ku głębi ucieka. Szacownie brylluje,
Z "rhrr" charakterystycznym.
Dom nasz przemieniając
W salon poezji. Ekspozycję stałą.

Głos obniżony
Struny serca zrywa.
Duszę łechce.
Nie zawsze,
Lecz tylko wtedy, gdy zechce.
Tajemnie aż nadto.

autor

Stefa1932