Udręka

Próbuję unieść powieki...
Słodkim marzeniem otumana,
Bo jeśliś snem ulotnym jedynie
Wolałabym nie znać Twej postaci.


Nie dręczyć się marzeniem,
Próżno ramion
z sercem na dłoni wyciągać
Do mary której cielesności
zaznać nie można.


I tak zbłąkana
Między snem a jawą
Uciekam od rzeczywistości,
Zbyt piękne
by prawdziwym być miało szansę,


Boję się zranić
Wonnej róży cierniem,
Lecz jakże kuszący to ból...


A jeśli to jawa...
Gdybyś mymi oczami
mógł spojrzeć w lustro,
Poczuć mym sercem co ja czuję,
Gdy zbliża się chwila
spotkania z Tobą..


Twe słowa po których
Me serce i rozum
Duszą się otumanione
Tlącym niczym kadzidłem
Oparem rozkosznej nadziei...


Te myśli...
Tak piękne i delikatne, namiętne,
niczym święte uroczyste,
Jak mydlaną bańkę,
w obawie że pęknie...
Lecz muszę dotknąć...

autor

Kejti

Napisany: 2017-02-09 Dodano: 2017-02-09 01:46:15

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie