Ufałam bez granic...

Kiedyś życie dało mi w kość
Czułam do ludzi nienawiść i złość.
Ludzie którym tak bardzo ufałam,
szydzili ze mnie a ja mówiłam:
Nie zaufam,nie zaufam już nigdy więcej.
Ale za każdym razem ufałam na nowo bez granic,
a oni i tak mieli mnie za nic...
Wtedy często zadawałam Bogu pytanie,
Czy zasługuje na takie traktowanie...?
Wszystko to za każdym razem na nowo przezywałam,i wiele łez rozmyślając wylewałam.

autor

Ewela_ja

Napisany: 2007-09-29 Dodano: 2008-01-10 17:28:25

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie