Ukochana laleczka

Zdejmujesz ją z półki
Gdzie stoi w towarzystwie
Panny w zielonej sukience z blond warkoczykami
I setki pomniejszych koleżanek

Welurowy kapelusik w szkocką kratkę
Zasłania jej bladą twarz
Rude loki opadają na przygarbione ramiona
Głęboki dekolt odsłania co nieco

Kiedy tak patrzysz na jej zadarty nosek
Usiany piegami
Gdy zza staromodnych okularów
Przeszywa cię spojrzenie jej fiołkowych oczu
Choć zaledwie jedno słowo dzieli cię od zwycięstwa
Odetchnij z ulgą
Już teraz wiesz, ze przegrałeś
I nie możesz nic na to poradzić

Całujesz delikatnie po raz ostatni
Swa ukochana lalkę
Zanim ją popsujesz

Rozdzierasz jej suknię
I napawasz się jej pięknem
Teraz należy do ciebie
Chcesz zmazać z jej ust ten porcelanowy uśmiech
Ciskasz nią o podłogę
Pęka kruchy korpus
Rozbijasz jej delikatną główkę
Skórzane trzewiki spadają w niebyt

Kiedy już nie zostanie po niej nic
- tylko zniszczony kawałek koronki
Spojrzysz się na nią tkliwie
Być może szepniesz przepraszam
I zamarzysz by znowu zaśpiewała cichutko

autor

Vanillvi

Napisany: 2007-01-14 Dodano: 2007-02-21 00:06:16

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie