ukryte pragnienia
czasem jedna kropla, jeden deszcz, to za mało aby zmoknąć..
pozwolić się
przemoknąć tobą
jak kwiatu deszczem
by poczuć że nic
nie jest własne we mnie
spacer łagodnych wyznań
światło przenika źrenice
rusza się chwila smutku
mrok rozjaśniony pieśnią
palce kołyszą przestrzeń
nie budź się zostań chwilo
ogień zapala słowa
krok tylko w stronę głosu
dłońmi odsłaniasz płomień
cień pocałunku
wypala mnie
aby znowu chłodzić
sny po tobie
autor
Beti
Dodano: 2006-04-05 14:08:37
Ten wiersz przeczytano 520 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.