unctio infirmorum

Słodkimi szepty zbudzony
Nieufnie chwytałem wspomnienia
A wokół pachniało dębiną
Zaś wszystko okrywała ziemia

Płacz wielu przenikał do mnie
Spleciony z kpiną nielicznych
Od myśli ważnych skulony
Umęczon od tych prozaicznych

I tylko pieśni nade mną
Zawodzisz żałośnie kapłanie !
I tylko pieśni nade mną
…Daj wieczne mu odpoczywanie

Czekałem w pokoju z drewna
Gdzieś między chwilą a wiecznością
Wtem stwórca przyzwał mnie cicho
Wzleciałem ...miłością
Spokojem podtrzymywany
Wznosząc się płynnymi ruchy
Przez wieko, ziemię, przez szlochy
I blade dłonie kostuchy

Mój wzrok w powiekach zamknięty
Dotykiem światła proszony
Przez lęki, tumult, przez ciszę
W to jedno miejsce wpatrzony

autor

Przemysław Wojno

Napisany: 2006-11-09 Dodano: 2006-11-10 06:49:23

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie