Upodlona

Zdeptałeś mnie
obnażyłeś moją kruchośc

silna jak drzewo pośrodku lasu
nieugieta gdy trzeba walczyc
ostoja dla innych gdy wiatr wieje prosto w oczy

mocna kora okrywała kruche serce
oplecione tysiącem korzeni
schowane głęboko pod ziemią

z silnej, mocno chronionej własną odwagą
honorem i wytrwałością
spod twardej maski
umiałeś, jak największy huragan wydobyc jej słabośc

jeden jej sprzeciw wywołał twoją złośc
tak słaba i mała
stała się od twojej agresji

upodlona, poniżona
leżała pośrodku lasu
już nie była silna i wytrwała
zabiłes jej odwagę i pewnosc siebie

juz nie było uczuc

czuła tylko kolejne gałęzie
spadające na nią od twojego
zbyt mocnego podmuchu ramion

autor

gwiazdka1999

Napisany: 2009-04-25 Dodano: 2009-05-03 22:03:11

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie