Urojenia

Jak tam moje urojenia?
Miło mi, że pytasz...
Wiesz,  już padam ze zmęczenia,
To długi korytarz.

Uciążliwy rytm udręki,
Wieczne rycie bani...
Liczę wszystkie nowe lęki,
Obraz wyszedł z ramy.

Już oczami wyobraźni
Widzę to na wyrost...
W miejsce zmysłów, miejsce kaźni-
-Moja podejrzliwość.

Obsesyjność w każdym słowie,
Drobny druk wytłuszcza,
Niby jesteś w mojej głowie,
A z rąk cię wypuszczam.

Gregorek, 12.5.22

autor

return

Napisany: 2022-05-12 Dodano: 2022-05-14 10:24:51

Ten wiersz przeczytano 995 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie