a usta pocałunków spragnione

każdego poranka
gdy tylko słońce się wychyli
i pogłaska mnie po ciepłym policzku promykami radosnymi

każdego takiego poranka
budzę się z nadzieją że już nie
lub że ty również

te uczucie oplata całe me ciało
umysł który już oszalał
serce bez wytchnienia błaga o jeden uśmiech

dłonie do ciebie wołają
byś objął znów serdecznie
byś ukołysał słodko do snu

a usta pocałunków spragnione
bledną każdego wieczoru
trwają w nadziei miedzianej

te uczucie zawładnęło całą mną
błagam żeby odeszło
bezlitosne nadal trwa

powiedz
że tylko dzięki mnie wiesz po co i jak
i nie chcesz z dala w innym świecie istnieć

bo bez ciebie umieram
deszcz łez goni zamorskie krainy
i nie widzę sensu by dalej tu żyć

autor

Babsi

Napisany: 2006-10-06 Dodano: 2006-10-09 13:14:47

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie