Uwięziona
zagarnięta udami przestrzeń
twoje ma oczy w ciemności
rozpaczliwie wyrzucane dłonie
jak sokoły strzeliście wzleciały
spragnione łapać w locie ożywione
oddechem koronkowe origami
powróciły dumnie parami
pełne szeptu na sobie wijąc
gniazdo w konarach serca
w namiocie ramion darowana
z miłości kropla potu
zastygła nieruchomo
wtapiając ciszę nocnych
konstelacji jak bursztyn
autor
Grusana
Dodano: 2022-03-06 19:02:39
Ten wiersz przeczytano 1906 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
to gniazdo w konarach serca jest piękne.
metaforycznie bardzo.. Super
Pięknie i zmysłowo.
Pozdrawiam serdecznie
Zmysłowy wypełniony pożądaniem romantyczny erotyk.
Pozdrawiam serdecznie:)
Tak, też uważam, że to cudny erotyk,
pozdrawiam, z dużym podobaniem,
Poetkę :)
Cudny erotyk Grusano. Pozdrawiam serdecznie :)