Vanitas Vanitatum

pamięci ks. Janu Twardowskiemu - abyśmy zawsze zdążyli pokochać nim minie czas…

książek nie czyta się od tyłu
bo to gubi swój sens
z czasem walczyć też nie możesz
bo to Achilles doskonały
jedynie sam siebie oszukać możesz
cofając zgaru wskazówki
choć i tak już na żadnym
nie znajdziesz wskazówek jak żyć
i też spoglądać za siebie
już nie musisz
to co zdeptałeś już nigdy z popiołu się nie odrodzi
uwięziłeś w swoim umyśle purpurowo-złotego ptaka

wczoraj…
chciałeś być Prometeuszem
ogień Bogom wykraść
żar ognia na zawsze zgasiłeś
chciałeś być Ikarem
lecz zbyt blisko Słońca podleciałeś
upadłeś…

i w lustro lepiej już nie spoglądaj
bo hydra własnego losu
zamieni cię w skałę twoich uczuć
i w serce lepiej już nie zaglądaj
bo twoje przesiąknięte dżuma serce
udławi cię własnymi łzami

a dziś? dziś kim chcesz być? Odyseuszem a może Syzyfem?
I tylko pamiętaj kimkolwiek jutro będziesz, że nie żyje się, nie kocha i nie umiera - na próbę.

a teraz już lepiej idź... na przód idź...

wersja do małej poprawki (przemyślenia zaczerpnięte od: Jan Paweł II, Stanisław Jerzy Lec )

autor

R4iN

Napisany: 2006-01-19 Dodano: 2007-01-19 17:31:17

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie