Veni, vidi, vici... corda
Jest czas radości
I czas przemijania
Czas spokoju, nadziei
I rozstania
Czas łez daremnych
I zwątpienia
Czas gniewu, buntu
I wybaczenia
Nie zatrzymuj mnie w mej drodze
Człowieku wiary małej
Jak ty - byłem tu tylko gościem
Teraz muszę iść dalej
Tam, gdzie dusza już spokojna
I ciało nie doskwiera
Słowa moje zostawiam
Słowo… nie umiera
autor
Jotka1
Dodano: 2005-04-03 00:52:34
Ten wiersz przeczytano 652 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.