Walka o miłość

Pomnożony o przeżycia,
podzielony przez niedosyt,
nie mam nic już do ukrycia,
w głębię szczęścia chcę dziś wskoczyć.

Przyodziany w głód tęsknoty,
obleczony marzeniami,
gotów jestem walkę stoczyć,
jak Don Kichot z wiatrakami.

Dulcynee napotkałem,
wiatrom oprzeć się potrafię.
Lekki podmuch im zabrałem,
już miłości nie ugaszę.

Tym podmuchem wzniecać będę
każdą iskrę tej miłości
i nie nazwę tego błędem,
kiedy w sercu mym zagości.

Chciałbym jej uchylić nieba.
Tłumiąc krzyk wyszeptać kocham.
Gałąź życia wyrwać z drzewa,
z blaskiem liści krytych złotem.

Bukiet kwiatów podarować
z łąki zwanej przeznaczeniem
i już więcej się nie chować,
bo skrywanie jest cierpieniem.

autor

szalony dziadek

Dodano: 2009-06-26 15:01:40

Ten wiersz przeczytano 3964 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie