Wariaci na śniegu

Wariaci na śniegu,
zirytowana zabawa w środku lata,
konik na biegunach, dyliżans saneczki,
karłowate śnieżynki, lalaunie naciągaczki, czapeczki z gazety,
za murem przy neogotyckim gmachu z bordowej cegły,
w oknach płatki rozbitych szkiełek, połamanych kwiatów,
rozpadających się pączków lotosu.

Zabawy dogladają
zakonnica z nocnikiem, która nigdy nie popuszcza,
psychiatra z suszarką udający fryzjera,
co czasami lubi ogolić wariata,
łysiejący mężczyzna z wąsikiem na, którego sikają złote promyki topiąc mu twarz.
bywa że dozorcy się rozpuszczają a pacjenci szaleją.

U nas po drugiej stronie,
ojcowizna, sianokosy, pies na suce,
potem wykopki i tak od rana.
U wariatów na śniegu poruszenie, machają rękami,
puszczają oko zaraz mnie dotknie,
wejdź do nas mówią, po uniżonym gościu,
depcząc go będziesz wywyższony.

autor

pro-gnostyk

Dodano: 2012-02-21 13:53:24

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie