Warnijo mojó

Rozewrzyć ślypsia mus tlo, a potam aparat do łoka i knypsować.
A kedajś eszcze ziancy jek tero modrygo na noszy Ziamni kożdan móg łoboczyć.
Bociony po łónkach szpacyrujó,
a ptoki rozmaite noma spsiywajó.
Rycho sia człoziekoziu łeb nie łukranci
łod tygo rozglóndaniu.
Uchować sia trza, coby sia nie obalić,
bo Warnijo je nopsianksiejszo.

Po drugiej stronie nieuchronność zadowala swoją ciekawość.
Czy powierzchowność okaże znów łaskawość?

Książki, notatki i w ramkach zdjęcia,
tam znów uśmiech i czas spędzony w objęciach.
Dusza nieprzesłonięta fałszu prześcieradłem,
Szczerość i słońce życia malarzem,
będąc Twoją córką - jestem szczęściarzem.









knypsować- fotografować
tlo- tylko
uchować sia- uważać
rycho- prędko
kedajs- kiedyś
ziancy- więcej
jek- jak
noma- nam

Gwara warmińska.

autor

Annna2

Napisany: 2022-05-29 Dodano: 2022-05-29 11:05:46

Ten wiersz przeczytano 1662 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie