W wazonie, imię moje

Siedzę pomiędzy wieloma,
w smukłym, kryształowym wazonie,
tak zwyczajne - imię moje,
niczym nie wyróżnione.

Każde, każda z nich jest,
królową wieczoru:
przeszłego,
oczekiwanego,
wyimaginowanego
w pijanej od tęsknoty głowie,

każda tak zwyczajna w
swej niezwyczajności,
będąca kimś dla kogoś...

czasem szeptem wypowiadana,
czasem wykrzykiwane w bólu...
czasem zrodzona ze wspomnień,
z marzeń i planów.

I byłam wśród nich ja,
małe zawiniątko miłości,
czekający na podziw twoich oczu.

Wśród wielu,
czekam na Twoją dłoń
by stać się ozdobą Twojego nazwiska.

autor

Usagi:P

Dodano: 2008-01-23 13:41:36

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie